Neen, deze bijdrage gaat niet over Zwarte Piet. Aanleiding is wel een andere actualiteit: de stelselherziening bouwkwaliteit. Dit omvat mede een wijziging van de aansprakelijkheid van de aannemer voor gebreken in het werk, door sommigen verruiming genoemd. Essentie is dat de aannemer na de oplevering aansprakelijk is voor elk gebrek, tenzij het hem niet is te verwijten. In dit geval is sprake van een omgekeerde bewijslast (of beter: bewijsrisico; er is in het civiele recht geen plicht iets te bewijzen).
Het gaat nu verder niet over deze aansprakelijkheid zelf maar over de manier waarop die handen en voeten krijgt: via bewijs. Of beter: via stellen en bewijzen. ''Wie eist, bewijst'', maar dan moet er ook gesteld worden. Niet alleen metselaars stellen (profielen), maar juristen dus ook! Althans in het procesrecht.
Waar ik naar toe wil is dat ''stellen'' en ''bewijzen'' cruciaal zijn om een zaak te winnen (of te verliezen natuurlijk). Een stuk van 285 woorden is te kort voor doorwrochte juridische beschouwingen. Het recht is niet zwart/wit maar zoekt het in nuances. De gelegenheid tot nuance gaat echter verloren als er geen actieve proceshouding is. Het niet leveren van bewijs, het niet voldoen aan een bewijsopdracht maar ook het niet voldoen aan de stelplicht kan dramatisch uitpakken. Net zo dramatisch als het in rechte niet bereid verklaren om (tegen-)bewijs te leveren of te verzuimen het door de tegenpartij ''gestelde'' te betwisten.
Het recht is normatief en gaat er niet over wat feitelijk aan de hand is maar wat rechtens tussen partijen als onbetwist is vast komen te staan. Het niet betwisten van gesteld wit kan dan opeens tot juridisch zwart leiden. Sommigen wordt het dan zwart voor de ogen!
Mr Ewald L.J. van Hal
Directeur vereniging Koninklijke Nederlandse Bouwkeramiek, namens NVTB
- Delen
